Heel talrijk zijn ze niet, de mensen waar ik stikjaloers van ben, omdat ze beschikken over een talent dat ik totaal niet bezit. Lynn Miles behoort tot dat selecte groepje. Ruim een kwart eeuw geleden, denderde ze ons leven binnen met haar “Slightly Haunted”-plaat en die ontmoeting was meteen “bingo”. Vandaag zijn we vijftien platen verder en het ravenzwarte haar van toen heeft plaats gemaakt voor een heel aangenaam grijs kapsel, dat mooi illustreert dat ouder worden niet meteen “aftakelen” hoeft te betekenen. Integendeel.

“TumbleWeedyWorld” komt kennelijk uit Lynn’s hoogst eigen woordenboek en die titel refereert helemaal naar wat een paar jaar geleden de wereld beheerste: de Covid-pandemie verplichtte ons allemaal “op slot” te gaan en zeker voor artiesten als Lynn Miles is dat eigenlijk een vloek en een zegen tegelijk. Een vloek, omdat ze niet de hort op ,kunnen, een zegen, omdat er dan tijd vrij komt om te observeren en uit die waarnemingen liedjes te puren. Dat laatste is precies de discipline waarin Lynn uitblinkt: ik lees ergens dat ze ruim 900 liedjes geschreven heeft en uiteraard heb ik die niet allemaal gehoord, maar wat is wél hoorde, getuig steevast van hetzelfde: een ongelooflijk gevoel voor melodie, een aanleg voor poëzie rn vooral…die stem. Mensen toch, wat heeft die vrouw een prachtige stem en wat kan ze daarmee toch prachtige dingen maken.

Op deze nieuwe plaat staan in totaal tien van die nieuwe parels en die klinken frisser dan ooit, mede ,omdat er een groepje begeleiders voorhanden bleek, waar je mee buiten kunt komen. De sound neigt bij momenten flink naar wat je de “bluegrassklank” zou kunnen noemen: dobro, banjo, fiddle en mandoline zijn nadrukkelijk aanwezig en wriemelen hoogst aangenaam rond die kristallen stem van Lynn. Haar observaties leiden tot heel mooie teksten, die tegelijk scherp en mededogend kunnen zijn. Lynn observeert namelijk De Mens in zijn strijd met en tegen Het Leven en dat leidt al eens tot ogenschijnlijke tegenstrijdigheden, zoals je kunt horen in “”All Bitter, Never Sweet”.

Die track is echter lang niet het enige hoogtepunt van deze bijzonder fraaie plaat: je moet maar eens luisteren naar opener "Night Owl” of “Johnny Without June”. Of “Palomino”…och, laat ik het simpel houden: de nieuwe plaat van Lynn Miles is pure schoonheid van A tot Z en een stem als deze, kom je hooguit een paar keer in je leven tegen. Ik begin nu al te hopen dat deze dame, een echte “Grande Dame”, binnenkort nog eens onze kant uit komt…

(Dani Heyvaert)